Freejazz muzikant Don Cherry (1936-’95) beschikte niet over een fluwelen techniek, maar voer op een ongelooflijke avontuurzucht die hem via Ornette Coleman en John Coltrane bracht naar uiteenlopende genres en werelddelen. Zijn mooie plaat Where Is Brooklyn (’66) bevat onder andere het weelderige bopnummer ‘The Thing’.
Europas wildste jazzband leent zijn naam aan deze compositie van Cherry, die een flinke tijd in Stockholm woonde met vrouw en kinderen. The Thing is een formatie met een open visie en dol op uiteenlopende samenwerkingen. Maf zou je denken met de soms kakofonische brei van het uit de krochten getrokken saxgeblèr (Mats Gustafsson), de onbesuisde percussie (Paal Nilssen-Love) en tegen het hout kletterende bassnaren (Ingebrigt Håker Flaten). Maar het Zweeds/Noorse trio beschikt vooral over een vitaliteit en gelijke pionierdrift als hun naamgever
Dit project brengt de geschiedenis samen. Dons stiefdochter Neneh Cherry, opgegroeid en woonachtig in Zweden en van dezelfde generatie als de leden van The Thing, kennen we van goede eighties hiphopklassiekers en natuurlijk de hit van haar laatste (1996!) album: de zoete wereldkritiekpop van ‘7 Seconds’ met Youssou NDour. Maar thuis klonk er improjazz door de luidsprekers en punkbandjes vormden haar opstap naar roem. Deze plaat klinkt dan ook niet als een ludiek experiment, maar als een ontegensprekelijk gegeven waarin heden en verleden elkaar in een gigaexplosie vinden. Neneh woelt zich bezield in de dikke freejazz van The Thing met haar hijgende en soms ruig schreeuwende vocalen. Ze bokst op tegen de finaal uit de bocht vliegende Gustafsson die met zijn uitstortende buldermonologen huizen omver blaast. We horen twee eigen composities en visies op nummers van MF Doom, The Stooges en natuurlijk Don Cherry zelf. Aardig detail: soms ook wat Ethiopische invloeden, waarschijnlijk door Nilssen-Love en Gustafsson opgedaan tijdens hun excursies met The Ex.