Wevie Stonder, de woordengrap is nog altijd niet ten einde. En dat al sinds ze ooit een echte song van Wonder wilden coveren. Zonder succes. De mannen uit Manchester nemen graag muziekhypes te grazen om ze van de hak op de tak in een ander licht te zetten. Op ‘The Bucket’ is dit concept niet veranderd en ditmaal is dubstep aan de beurt, enigszins logisch aangezien het genre sinds een dik jaar in eigen gat begint te kijken. “Everyone’s now well up on the new Glidstep” aldus Wevie Stonder en ze geven hun interpretatie van een dubstepradioshow met bijbehorende prietpraat over het nieuwste vermengd met intercomconversaties van de kustwacht. Ze analyseren en strippen de teksten uit fictieve dubstep tot aan het banale toe. In ‘House Of Sweets’ zegt een MC met logge stem “listen to my pipe blow” en we horen prompt een tuba blazen op de maat van wat onnozele dubstep. Kan het nog lichtzinniger? Het is ongetwijfeld niet voor iedereen weggelegd, maar vermakelijk is het wel. In ‘Winnet’s Dubplate’ zijn we weer terug in de radioshow. “Let’s glide straight into the Winnet” en we horen een te simpele casio melodie terwijl de radiohost de luisteraar probeert warm te maken terwijl hij gaandeweg zelf zijn enthousiasme verliest. Pijnlijk. Het is een muzikaal hoorspel met een ferme knipoog naar de traditie van Britse satiristen zoals Chris Morris en avant-gardisten People Like Us en Ergo Phizmiz. Wat als een onrijpe citroen zal vallen in de maag van dubsteppuristen, zal door anderen onthaald worden als een sappige cocktail van humor en muziek.