Ter nagedachtenis aan Robert Ashley, zo laat componist Claudio F. Baroni optekenen bij ‘The Body Imitates The Landscape’. Hij daalt daarin stukje bij beetje af, vanaf het hoofd naar het onderstel. Hij doet dat aan de hand van teksten van de Japanse schrijver Mitchitado Tada, die associaties en gedachten over cultuur, geheugen, wetenschap en expressie optekende bij verschillende lichaamsdelen. Net zoals Tada vanuit ieder startpunt steeds verder naar buiten treedt, en in toenemende mate abstract kan worden, zo zijn de gefluisterde woorden het startpunt voor discrete, peinzende muzikale bewegingen. Daarin sluit Baroni aan bij het werk van Ashley. De muziek in diens opera’s is een uitbreiding en uitwerking van de teksten die hij zijn ensemble in de mond legde. Klanken straalden als een halo uit rond de stemmen. En net als bij Ashley is Baroni’s muziek bedachtzaam, licht filosofisch en surrealistisch. Daar is het samenspel van ensemble MAZE absoluut debet aan. Deze mensen spelen niet alleen met de handen, maar ook (en vooral) met de oren. Elk nieuw woord zet de leden van MAZE, uitgebreid met percussionist Enric Montfort, in beweging; om vervolgens weer stil te vallen. De fluisteringen maken van de muziek een ervaring die in zijn intimiteit het lezen benadert. Oorspronkelijk bedacht als een installatie van Adi Hollander, waarin bezoekers de stukken in speciaal ontworpen meubelen tot zich konden nemen. De koptelefoon is een uitstekend alternatief, maar zorg voor een ontspannen en ontvankelijke houding.