Van zodra de eerste tonen van The Black Code door de kamer schallen, denken we: dit is ongetwijfeld een band voor de volgende editie van Roadburn. Dat de programmatoren daar van wanten weten, getuigt niet alleen de uitstekende bezetting van de affiche, elk jaar opnieuw, maar tevens dat wij het met hen bij het rechte eind hebben: Wo Fat staat geprogrammeerd. Niet verwonderlijk met een plaat als deze ter promotie. Vijf breed uitwaaierende stonersongs met RIFFS als belangrijkste ingrediënt. Lost Highway, het titelnummer en Hurt At Bone gaan er zeer goed in en dat zal bij menig stonerliefhebber zeker net zo goed het geval zijn. The Shard Of Lene en Sleep Of The Black Lotus tonen aan dat de heren uit Texas meer in hun mars hebben dan wat riffs op elkaar stapelen. Psychedelische doom die breed wordt uitgesponnen, met referenties naar jazz en prog zonder in de val van het oeverloos pingelen te vervallen. Het zijn songs die we telkens opnieuw consumeren, met de afsluiter als absoluut hoogtepunt om iedere luisteraar volledig in trance te brengen. De band is actief sinds 2003 en wilde oorspronkelijk gewoon in de stijl van de jaren 1970-iconen opereren, maar dan zwaarder. In de loop der jaren is het begrip jammen echter alsmaar prominenter geworden. Het trio bracht eerder een drietal cds op de markt, die alleen bij genreadepten enige bekendheid verkregen. Met hun laatste worp zal dat alvast veranderen. Puristen kunnen aan de slag met het trio openers, degenen die stoner breder zien zullen genieten van het afsluitende duo, dat ietwat doet denken aan de jams die Deep Purple ten tijde van Highway Star al eens uit de mouwen schudde. En neen, we zeggen dit niet om mensen af te schrikken.