Uit Seattle komt het kwartet The Soft Hills aangewaaid. Seattle staat erom bekend een winderige, van regen vergeven stadje te zijn. Dan klinkt het wel logisch dat inwoners als Garrett Hobba, Brittan Drake, Randall Skrasek en Brett Massa in een introverte wereld kruipen. Een wereld vol magie, literaire verwijzingen, dromen, visioenen en zo nog wat esoterisch aandoend gedoe. Dat giet de band in wondermooie folky liedjes met een afgemeten portie psychedelica die nergens de vocale harmonieën in de weg lopen. De tien songs op deze plaat zijn ingetogen sfeerstukjes, folk geënt op ambient die een eigen leven gaan leiden. Op het podium gebruiken ze daar nog een resem surreëel aandoende visuals bij, die we op cd uiteraard moeten ontberen. We erkennen echter zeker de meerwaarde van die beelden, die de luisteraar of concertbezoeker ongetwijfeld helemaal hun bevreemdende wereld weet in te trekken. Het album werd geproduceerd door Matt Brown (Lucinda Williams, Trespassers William) die heel goed weet hoe hij de zang in goede banen dient te leiden. En dat is bij The Soft Hills van elementair belang, want zonder die harmonieuze samenzang blijft er bitter weinig over. Dood, chaos, reïncarnatie en verlies zijn de zwaar op de hand liggende themas die net door de zang een lichtvoetig tintje meekrijgen. The Bird Is Coming Down To Earth is een plaatje voor een met regen doorspekte winterdag, het spleen een extra duwtje meegevend, nog dieper de melancholische put in.