In de jaren 1980 en 1990 dachten The Dwarves te provoceren en te choqueren. In de Verenigde Staten lukte hen dat nog enigszins, terwijl we hier op het vasteland een band aan het werk zagen wiens songs behoorlijk punkrockten maar wiens pose en gedrag eerder irritatie en hoongelach opwekte. In de diepere ondergrond genoten we veel meer van Drunks With Guns, waaruit Strangulated Beatoffs ontsproot. Fritz Noble was sinds 1984 actief in St. Louis met White Suburban Youth en Ultraman, terwijl gitarist Stan Seitrich met DWG punkrock met drie akkoorden speelde, in een trage versie weliswaar. En met de nodige provocatie, al is het maar door de toetreding van de dertienjarige Melissa. In 1987 implodeerde DWG en beide heren beginnen met Strangulated Beatoffs. Bedoeling: de muziek nog meer strippen tot soms de pure essentie van een eindeloos herhaalde riff. De single ‘Shake Your Dick’ zette deze kijk op muziek in. Singles als ‘Lick My Butthole’ en ‘Practicing To Be A Doctor’ gaan op dit elan verder. En als ze de sampler ontdekken, kunnen ze een noot monotoon en repetitief gebruiken zo lang ze willen. Alles in een loop, wat schreeuwen en lekker lui wezen. Optreden deden ze zelden, en als ze het al deden, namen beiden plaats in een zetel op het podium en keken ze televisie. In 2005 doken ze plots op met de single ‘Jacking Off With Jacko’ en nu zijn ze er terug. Of niet, want naar verluidt is deze cd eigenlijk hun echte debuut, waarvan de tapes echter jarenlang verloren waren gelegd. Waar of niet, het doet er in de wereld van Seitrich en Noble weinig toe. Tien stuks prijken er op de plaat, één voor éen covers van The Beatles, uiteraard helemaal in de vernieling gedraaid. Teksten werden veranderd, verschillende nummers worden door elkaar gespeeld en soms zijn het waarschijnlijk gewoon stukjes uit de originele platen. Ze deden het al eerder, met fragmenten uit pornofilms die ze onveranderd op plaat kwakten met hier en daar een monotone riff erdoor geramd. Soms zijn we net zo lui als dit duo, en toch vinden we deze plaat noot voor noot meer dan genieten. ‘Ticket To Ride’ is ronduit hilarisch, net als het door George Harrison geschreven ‘Savoy Truffle’ of opener ‘I Am The Walrus’ (als snel veranderd in Apeman). ‘Happiness Is A Warm Gun’, eigenzinnige humor met in vitriool gedrenkte stemgeluiden en een zeer trage sludgegitaar. Machtig.