‘Transcendental Black Metal’ is het etiket dat door bandleider Hunter Hunt-Hendrix zelf op de muziek van zijn band (en hand) kleeft. De man ziet zijn project als een Gesamtkunstwerk, waarbij muziek en cultuur één worden. Hij heeft zijn eigen soms ietwat controversiële kijk op een aantal zaken, black metal in het bijzonder. Hij joeg puristen in de gordijnen met zijn manifest ‘A Vision Of Apocalyptic Humanism’, dat hij voor het eerst bracht op het symposium ‘Hideous Gnosis Black-Metal Theory’. Hij deed het nog eens over bij een sculptuur van Joseph Beuys in het MoMa. En nu is het tijd voor de opvolger van ‘Aesthethica’ uit 2011. Tijdens de tournee die daarop volgde, werd het kwartet gereduceerd tot hemzelf en Bernard Gann. Nu zijn ook Greg Fox en Tyler Dusenbury terug van de partij. Het kwartet heeft er meteen een zeer moeilijk te verhapstukken plaat van gemaakt. Romantisch klassiek, beats, blackmetalgitaren, een leger belletjes, klokken, een doedelzak die de oren teistert, schelle cimbalen en een aanpak die varieert tussen het loodzware van Swans, minimalistische symfonieën van Glenn Branca, snufjes old skool black metal, drones en hier en daar naar klassiek neigende zanglijnen. Hunt-Hendrix maakt het zichzelf, zijn kompanen en ook de luisteraar allesbehalve gemakkelijk om zijn muziek te doorgronden, al speelt hij het slim. De zwaarste stukken prijken namelijk vooraan en geleidelijk aan wordt het allemaal iets minder fel en schel. Niet dat hij plots popmuziek begint te maken, integendeel. Maar de snelheid mag al eens wat trager, er is plaats voor wat beats en de zang wordt cleaner naarmate de plaat vordert. ‘The Ark Work’ is een weirde cyberfantasie die meer vraagt dan een keer oppervlakkig luisteren. Het is een uitputtende, fysieke ervaring die op het podium nog veel effectiever is. Als de band tenminste met zijn vieren op stap gaat deze keer.