Ulrika Spacek is het vreemde verhaal van twee jonge artrockers uit Reading die via Berlijn in Londen terechtkwamen. Daar wonen ze in een verlaten kunstgalerij, maken ze muziek en organiseren ze Oysterland – avonden waarop ze kunst en optredens combineren. Om het helemaal af te maken, delen Edwards en Williams dan ook nog dezelfde voornaam, Rhys. Zoals gezegd werkten ze eerst samen aan de muziek. Ondertussen is het uitgegroeid tot een goed geolied vijftal. Sinds de zomer van 2014 hebben ze geschaafd aan hun debuutplaat. En dat lange schaven heeft in dit geval geloond. Hun debuut bulkt van de ambitieuze tracks die herinneringen oproepen aan de dwarsheid van Television, de dromerige shoegaze van Ride of de experimentele indierock van Sonic Youth. Grote voorbeelden, maar hun debuutalbum is alvast geslaagd te noemen. Opener ‘I Don’t Know’ trapt af met heerlijke fuzzy gitaren à la Wooden Shjips. Er zijn nog andere uitschieters op dit uitstekende debuut te vinden. Zo drijft het krautrockende ‘Beta Male’ op hoekige gitaarakkoorden en zeer strakke, droge drums. ‘She’s A Cult’ gebruikt dezelfde elementen en voegt er nog een geut psychedelica aan toe. De band gebruikt al die invloeden en smeedt daar één geheel van. En dat is sterk want op het eerste gehoor klinken de meeste nummers nogal uiteenlopend. Hoe vaker je luistert hoe beter je hoort hoe alles echter bij elkaar hoort. Sterk werk van Rhys, Rhys en hun drie kompanen.