Oooh! My love is a hurricane! Clara Engel vliegt er heftig in. De Canadese singer/songwriter beschikt over flinke stembanden waar ze graag mee gehoord wil worden. En net zoals haar voorbeelden Antony, Nick Cave, Michael Gira en Jacques Brel gebruikt ze iedere theatrale truc om te zorgen dat ze gehoord zal worden. Haar spaarzaam gearrangeerde songs zijn zwanger van onheil en verdriet. Daarmee gaat ze soms over het randje van de pathos, maar met subtielere nummers als het Patti Smith-achtige I Wear Your Coat of het van fijne percussie voorziene Opium Song weet ze de balans weer te herstellen. Een niet onverdienstelijke plaat dus, maar wel eentje waar iets vreemds mee aan de hand is. De oorspronkelijke versie van de plaat, die bijna 2 keer zo lang was als de huidige, verscheen al in 2008 in eigen beheer. Nu wordt er dus een verkorte versie gereleased door Backwards Records. Engel heeft in de tussentijd alweer verschillende nieuwe platen in eigen beheer uitgebracht, de laatste zelfs nog maar een paar maanden geleden. Waarom dus nu juist deze plaat weer opnieuw? Het wordt ons nergens duidelijk. Maar goed, Engel mikt in ieder geval niet op de waan van de dag, maar op tijdloze schoonheid. Die bereikt ze overigens niet, maar een mooie plaat is al heel wat.