Het juk van hel en verdoemis weegt weer zwaar op de schouders van David Eugene Edwards. Begon Woven Hand nog als het soloproject van Edwards, dan is dit ondertussen weer uitgegroeid tot een volledige groep rond deze domineeszoon. In de band is ook weer ruimte voor 16 Horsepower-bassist Pascal Humbert. En die bas klinkt als een slang die ons verleidt om te proeven van de verboden vrucht. Ja, luisteren naar de oud-testamentische teksten van Edwards doet ook bij ons de metaforen opborrelen. Qua duisternis sluit deze plaat aan bij het donkere universum van Joy Division. Een duistere plek waar het misschien niet prettig is om te vertoeven, maar die wel troost kan bieden. De Southern Gothic druipt dan wel van de plaat. De intense zang van Edwards bezorgt ons koude rillingen. En toch worden we meegezogen in dit universum. Een ervaring die we ook al meermaals mochten ervaren toen we de man live zagen optreden. Iets wat we binnenkort weer kunnen ervaren in onze eigen stad. Een stad waar Edwards in de plaatselijke kerk ooit gegrepen werd door het mystieke kunstwerk Het Laatste Avondmaal van Dirk Bouts. (zie GC #61). Mystiek, hel en verdoemenis in weer een fascinerende, soms hermetische plaat. Deze pogingen om de duivel te bezweren, blijven leiden tot wonderlijke resultaten op plaat.