Toen begin mei 2001 Clouddead op Big Dada hun titelloze debuut – een verzameling van moeilijk vindbare 10inches – uitbracht, stopte de wereld heel even. Uncut omschreef hun geluid als: Imagine listening to ‘Kid A’ one minute, Cypress Hill the next, and then both at once. De verzamelde pers bejubelde het collectief, maar de verkoopcijfers bleven hangen. De echte doorbraak kwam er pas toen hun huislabel Anticon (Ruining Hip Hop since the 90s) live de baan opging. Dose One, een kruising tussen Roald Dahl en een nasale Jello Biafra, groeide uit tot de peetvader van een beweging. Anticon was fris, trapte op de lange tenen van de gevestigde hiphopmiddens, werd om die reden vaak verguisd, maar bleef overeind. DIY leek heel even het achtste wereldwonder. Drie jaar later kan het label terugkijken op een goedgevulde catalogus. Het is een langgerekt samenraapsel van klassiekers én van overbodige spielerei, samenraapsels die nooit op plaat hadden mogen worden geperst. Ten is opnieuw een klassieke Anticonplaat (weliswaar op Big Dada uitgebracht). Dose One, Why? en Odd Nosdam verstaan als geen ander de kunst om vanuit pure chaos orde te scheppen. Hun samenzang is breekbaar engelengezang, hun beats gaan door merg en been maar het totaalpakket blijft al te vaak stuiteren en overtuigd vaak niet genoeg. Aan talent hebben ze nog steeds geen gebrek, enkel aan zelfkritiek ontbreekt het hen.