Camera Obscura grossiert gewoonlijk in psychedelische folkplaatjes, maar dit éénmansproject van Brandon Siscoe doet het enigszins anders. De man, autodidactisch multi-instrumentalist, bracht sinds 1998 geregeld platen uit in eigen beheer via zijn labeltje Grotto Mimosa. Deze cd is de eerste normale release van deze begenadigde muzikant en visueel artiest. Hij componeert bij voorkeur in zijn pyjama op zijn slaapkamer, maar in tegenstelling tot heel wat geestesgenoten die het bed als ideale voedingsbodem zien voor het componeren van lo-fi matrasvlijt, produceert Siscoe liedjes die een kruising vormen van Legendary Pink Dots en Smog. Melancholisch klinkende synthesizers en zijn warme, dromerige stem nemen de luisteraar mee op een tocht vol sombere psychedelica en neerslachtige zielroerselen zonder deprimerend te worden. De combinatie van minimale elektronica, gitaar, piano en de intrigerende stem resulteren in liedjes die een zoektocht zijn naar het ideale samengaan van gestructureerd songschrijven en abstract experimentele composities. Ink Puddle Compound levert met deze plaat alvast een prima staaltje af van wat tegenwoordig apartment folk wordt genoemd. Wij zijn verheugd dat Edward Ka-Spel eindelijk een volwaardige opvolger heeft gevonden die durft grenzen te verleggen. Uitstekend schijfje is dit, uit een hoek waarvan we het niet hadden verwacht.