Vier jaar terug was voor een elektronicalabel een gitaarplaat uitbrengen nog een statement. Labelmanagers voorzien van de juiste cool, verklaarden dat ze gewoon de muziek wilden uitbrengen die ze zelf graag horen. Ze bouwden een catalogus uit die vierenzeventig elektroplaten, één halve gitaarplaat, twee hip hopplaten en nog wat andere afleggertjes telde. Wat toen cool was is nu ontaardt in een hybride platencollectie, waar niemand nog doorheen kan kijken. De kat en zijn jongen. De bos en de bomen. Rechtlijnigheid en duidelijkheid zijn eigenschappen die we steeds meer zijn gaan waarderen. Enige kromheid kan men het Britse Expanding niet aanwrijven. Wars van alle trends blijft Expanding trouw aan de platen die ze zelf het liefst horen. Smaakvolle hoezen, telkens weer netjes ingepast in dezelfde lay-out. Mooigekleurde 7 inch singles, nummer vier en vijf van de negendelige evs-serie zij net uit, maar boven alles mooie, zijdezachte muziek. Expanding heeft in UK samen met Static Caravan en Neo Oujia de alleenheerschappij verworven op zacht schuifelende elektronicaplaten. Het is en blijft IDM, hier golven de elektronicakklanken voorbij, maar Expanding is en blijft wel het referentielabel. Voor hun nieuwste release strikten ze Indrek Tamm en Joel Tammik. In onze contreien is het duo zo goed als onbekend, maar in hun thuishaven Estland zijn ze de ongekroonde koningen van de elektronica. De twee begonnen hun muzikale carrière als de breakbeatproducers maar laten op hun debuut een heel ander geluid horen. Zachte klanklandschappen worden gekruid met knisperende elektronicaminiatuurtjes. Het is een geluid dat we kennen, dat niet verrast, maar dat ook hier, zo goed wordt gebracht dat we het keer op keer een aanrader, verademing vinden. Een catalogus om te koesteren.