Dat is lang geleden, een onvervalste supergroep. Dit keer in de kunstige punkhoek. Twee Blood Brothers zijn in zee gegaan met een Pretty Girls Makes Graves. Het punkgevoel zit er nog goed in bij het drietal dat zich Jaguar Love noemt. De drumpartijen van Jay Clark kunnen zonder enige moeite onder een punknummer worden geplakt. De zang van Johnny Whitney is ronduit bizar. Alsof twee Jello Biafra’s met plotseling gevonden zangtalent aan het helium hebben gezeten. Alles om die zang en drums heen maakt de muziek van Jaguar Love tot veel meer dan alleen punk. Overbodige distortion is niet te vinden op ‘Take Me To The Sea’. Er is veel aandacht voor melodie, productie en compositie. De heren van Jaguar Love hebben besloten dat de beste weg over een nietsontziend pad niet per se de kortste is. Dat dit zeer prettige muziek is om naar te luisteren, is gemakkelijk besloten. Het wordt moeilijker om het beestje een naam te geven. Art-punk, post-glam of avant-gardistische pop? Laten we maar beginnen met het woord ‘geslaagd’!