Swept In Black

Thrash metal en hardcore met elkaar vermengen, dat is wat het Deense Lifesick met volle overtuiging doet. De band mocht dat eerder al bewijzen met hun debuut ‘6.0.1.’ op Southern Lord (2016) en mag dat nu opnieuw bewijzen op het Berlijnse Isolation. De naam van het label past in elk geval perfect bij een aantal van de titels van hun verschroeiend klinkende nummers. ‘Suicide Spell’, ‘Torment Life’ en ‘Buying Time’ spreken boekdelen. Het kwintet brengt met volle overtuiging een portie depressief makende hardcore die helemaal in de lijn ligt van hun maatjes Hatebreed en Comeback Kid. Jacob Bredahl (ex-Hatebreed) hielp de band de plaat op te nemen en verzorgt ook muzikaal wat hand- en spandiensten. Dat doen ook Andrew Neufeld van Comeback Kid en Andrew Drury van Baptists. Waarmee het meteen duidelijk is dat deze band past in het rijtje Nails en Power Trip. Tien nummers vol razende miserie die er vakkundig wordt uitgekotst krijgen we als reeds gegeten bagger over ons heen. Jammer genoeg smaken de tien nummers allemaal een beetje hetzelfde. Tangled Horns komt eigenlijk uit de Noorderkempen maar wil de wereld veroveren vanuit Antwerpen. Het kwintet is toe aan zijn vierde cd, heeft een nieuwe gitarist ingelijfd sinds voorganger ‘Unstoppable Force’ en speelt op zich een aardig potje alternatieve metal met veel stoner en grunge-invloeden. Ze gingen in zee met producer Peter Kloos, die eerder werkte met onder meer Motorpsycho en Death Valley. Een goede keuze want deze man kan perfect mankementen camoufleren. Dat kan hij bij Motorpsycho, een band die erom bekend staat al eens een paar dipjes te hebben, en dat doet hij ook met Tangled Horns. Camoufleren dat Queens Of The Stone Age goed kan zijn, verbergen dat zanger (ahum) Tim Van de Plas er weinig van bakt (en live nog minder zo vernamen we van enkele mensen). Een ietwat belegen versie van Foo Fighters in het beste geval, en te veel platen van Nirvana in huis wellicht, als we de riffs horen. Niet dat er iets mis mee is. Het gros van de nummers, mits degelijke zang, kan zo op één of andere jongerenzender waar het grut het nog leuk zal vinden ook. We doen enkele keren heel hard ons best om iets aan deze plaat te vinden, maar behalve het gaatje, ook al weinig origineel, lukt het ons niet. Al geven we net zo grif toe dat de liedjes op zich wel goed zijn gemaakt. Dat is echter niet genoeg.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Lifesick_SweptInBlack
geplaatst:
do 21 nov 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!