In thuisland Finland kwam deze plaat al in 2004 uit, maar intussen is ze ook hier geraakt. In het zog van zijn Fonal-labelgenoten trekt de Finse troubadour Ville Leinonen de wereld rond. In vergelijking met zijn labelgenoten zoals Es, Islaja en Paavoharju maakt hij opvallend lichte en eerder toegankelijke muziek. Een aantal details in de muziek vallen wel pas na een aantal luisterbeurten op. Zo is er in het tweede nummer “Taiwanin Kuut” iets wat lijkt op een vallend pingpongballetje wat zorgt voor een stukje ritme. Trouwens gelukkig dat er in het mooi vormgegeven boekje bij de CD Engelse en Franse vertalingen van de oorspronkelijk Finse teksten zijn opgenomen. Op die manier kunnen we er tenminste nog een touw vastknopen, want ons Fins is niet meer wat het geweest is. Jammer genoeg is dit niet doorgetrokken naar zijn officiële website. Oorspronkelijk was het de bedoeling om dit album op te nemen met alleen akoestische gitaar en stem. Tijdens het opnameproces slopen er echter alsmaar meer instrumenten de studio in. Hierdoor klinkt de plaat bij momenten zelfs vrij vol georkestreerd. Er duiken ook allerlei muzikale accenten uit andere werelddelen de muziek in. Een goed voorbeeld daarvan kan je horen in het nummer “Hiljaa Ui Malawée”. Ville Leinonen zet voorwaar geen oogkleppen op tijdens deze plaat, maar in vergelijking met zijn labelgenoten van een iets lichter kaliber dus.