Na met enkele singles het terrein verkend te hebben, achtte Till Rohmann (opererend onder het muffe pseudoniem Glitterbug) de tijd rijp om met Supershelter zijn eerste langspeler op de markt te gooien. Hoewel de wereld te klein lijkt voor de talloze activiteiten van de Keulse producer zo brengt hij een groot deel van de tijd door in Israël klinkt zijn debuut in eerste instantie behoorlijk West-Europees. Glitterbug benut elke seconde van de twaalf nummers op Supershelter om zijn originele visie op minimal house te presenteren en lijkt daarbij een eigen stem gevonden te hebben. In tegenstelling tot veel van zijn collegas, kiest hij niet de gemakkelijkste weg en injecteert hij zijn dansmuziek met eerder experimentele elektronica, die op sommige ogenblikken Supershelter tot een luisterplaat maken. Doch tussen eigenzinnige tracks zoals Unforgotten of de beatloze introductie Intro zitten genoeg juweeltjes, in hoofdzaak bestemd voor de dansvloer. Op die momenten werkt Glitterbugs recept wonderwel en smelt de combinatie van stemmige minimal (Oh My Hick!) of met akoestische instrumenten opgeleukte tracks (Brontohouse) heel spontaan samen met de meer experimentele elektronische beats en klikjes zoals op pakweg The Things I Long To Do. Conservatieve dance freaks zullen wat moeten wennen, maar voor ons gaat er een vernieuwende cd als deze altijd in.