De stad Astrakhan in het zuiden van Europees Rusland zul je niet vaak tegenkomen in artikelen over muziek. Toch komt er een band vandaan die ijzingwekkend goed is in een nogal ondergewaardeerd genre, namelijk de spacerock of, zoals ze het zelf neerzetten, subkraut. Denk aan Ozric Tentacles, Gong en dat soort bands, en het gezeur over hersenloze, gemakzuchtige en eindeloos herhaalde trippy motiefjes is gewoonlijk niet van de lucht. Niks van aantrekken… Vespero gaat er in het begin nog zachtjes in, maar naarmate de cd vordert gaan alle deuren open, de kosmische vibraties stromen binnen en het oneindige heelal klopt, veegt en zuigt in minder dan geen tijd de laatste restjes weerstand weg. Gaandeweg wordt de muziek steeds dansbaarder, in een mix van experimentele rock, funk, tribal en iets dat de energie heeft van techno, maar het mechanische ontbeert. Geen enkel instrument speelt de hoofdrol, of eigenlijk doen ze dat juist allemaal. Als ze ergens weten hoe het begrip ‘organisch’ dient te klinken, dan is het hier.