In de Turkse popmuziek overheersen de vocalisten. Het zijn vooral zangers en zangeressen die plaatjes maken en daarvoor gebruik maken van -vooral- studiomuzikanten. Mercan Dede is een gunstige uitzondering. Op zijn recente plaat ‘Su’ laat hij zich kennen als componist, arrangeur, bandleider en bespeler van voor Turkse normen ongebruikelijk instrument: electronic sounds.
‘Su’ bevat instrumentale nummers en songs. De laatste worden gezongen door wisselende vocalisten: mannen en vrouwen. In zijn muziek combineert Dede op aangename wijze traditionele elementen uit Turkse en (midden) oosterse muziek met elementen uit de westerse (elektronische) popmuziek. De elektronica wordt bescheiden toegepast wellicht te spaarzaam voor westerse oren. Niettemin behouden de stukken daardoor hun organische structuur. Het blijft Turkse popmuziek, maar overschrijdt daar tevens de grenzen van: en soms fors, zoals wanneer er plotseling een onvervalste rap klinkt.