Neen, Nud maakt geen muziek voor Gonzo-adepten. De gemiddelde Gonzo-lezer zal dit allemaal wat te braafjes en te gepolijst vinden. De gemiddelde Gonzo-lever zal het met een vet Noors accent doorspekte Engels van de frontman tenenkrullend gênant en bijgevolg onverteerbaar vinden. Het gemiddelde Gonzo-leven zal te kort zijn om zich met vederlichte popplaatjes bezig te houden. Voor wie is Nud dan wel bedoeld? Ongetwijfeld katholieke tieners, voor wie de pop-rock-met-een-toetsje-elektro lekker toegankelijk is en nooit té confronterend werkt. In het titelnummer klinken wat echo’s door van Radiohead; andere nummers lijken zo uit het tourbusje van Within Temptation te zijn gevallen. In het geheel gezien heeft Inspiratie een dagje vrijaf op ‘Stuck Between Rock And A Hard Place’. Nud had beter de schaarse ideeën voor dit album uitgewerkt op een mini-cd in plaats van ze over een volledig album uit te smeren. Ook met de productie is iets merkwaardig aan de hand. Hoewel deze vijfkoppige band blijkbaar toch zelf gitaar, bas en drum inspeelt, samplet of dies wat meer zij, krijgt de luisteraar een gevoel alsof er onderbetaalde sessiemuzikanten aan het werk zijn.