Het koude noorden van Europa grossiert al enkele jaren in kristalheldere, weemoedige elektro-pop. Dit debuut van Johanna Wedin aka MAI bewandelt datzelfde pad. De Zweedse frêle schone raakte verzeild in Parijs, waar ze onderdak vond bij elektro-label Nacopajaz (Del Wire, Fedaden). Voor Nacopajaz een gelegenheid om een meer popgetinte richting in te slaan. MAI krijgt voor haar debuut de steun van Dorian Dumont (The Teenagers) en Stephan “Alf” Briat (oa. Air). Die laatste tekent voor een productie en mix met de gekende ‘french touch”, het had best wat korreliger gemogen. De songs zijn niet altijd voldragen, Johanna’s stem weet niet altijd te raken. Mai is kortom geen Hanne Hukkelberg. Toch fascineert ‘Still need a kiss’. MAI is op haar best wanneer ze de elektronica laat knetteren als een warm haardvuur en de sfeer oproept van een barre, versteende en eenzame poolnacht. Zoals in ‘Voices of The North’. Misschien was dit album dan ook beter in december uitgebracht en niet in volle zomer. Al straalt de muziek van deze fee uit het noorden toch best wat exotica uit.