Drie songs, veertig minuten, op Paradigms. Het kan niet anders of we hebben met een extreme vorm van muziek te maken. Het kwartet Mourner uit Nashville, Tennessee werd opgericht na het uiteenvallen van Loss en dat feit moet hen ongelooflijk hard hebben aangegrepen. Het valt nauwelijks te bevatten hoe diep deze band gaat. Dit is geen doom meer, zelfs geen funeral doom. De heren gaan namelijk nog een stapje trager en waanzinniger. Alle instrumenten zijn zo laag mogelijk gestemd, de drums zijn mokerslagen die het tempo van een slak nauwelijks evenaren en de vocale verkrachting (Dylan Simon) kent nauwelijks zijn gelijke, ook niet in de suicidal black metal. Het is een soort raspen, een braakmiddel, een tenietdoen van elke vorm van stem, een Attila Csihar waardig. Isolationisme en claustrofobie, nihilisme en een onwennigheid voor alles en iedereen is het gevoel die deze songs opwekken. Still I en Still II verschenen eerder op vinyl bij Black Mass Records, The Death Posture is nieuw. Wie zich geen raad meer weet na het verscheiden van Khanate en aan Gnaw geen genoeg heeft, dient Mourner onverwijld aan te schaffen. De doodskist zal nooit zo vrolijk hebben geklonken.