Yiorgis Sakellariou is een Griekse producer die zich bezig houdt met elektroakoestische composities die vrijwel helemaal bestaan uit bewerkte opnamen van omgevingsgeluiden. Zijn muziek bestaat uit geknisper en gekraak, krekels en regen, machinebrom en mechanisch gestamp, soms gemanipuleerd voorbij het punt van herkenbaarheid. Het eerste deel van ‘Stikhiya’ (cassette en download) zit vol ruis en rommelende basdrones, die geregeld vervaarlijk aanzwellen tot Sakellariou er met een abrupte wending een einde aan maakt. Een soort grabbelton van half vergeten herinneringen, die in een droomsequentie aan elkaar zijn gelast. Ritme, in de vorm van loops en pulserende drones, speelt een belangrijker rol dan in veel van dit soort muziek. Kant b bestaat uit langere passages. Eerst een waarin hij gesis en gebrom langzaam stapelt, als in een fabriekshal waar de machines een voor een aan gaan; daarna een verstilde, abstracte drone die in een grote donkere leegte lijkt te drijven. Voor liefhebbers van Francisco López, Jana Winderen en Rolf Julius. Omgevingsgeluiden spelen ook een belangrijke rol in het werk van Mark Templeton, die met ‘Gentle Heart’ zijn trilogie van het hart afsluit (eerder verschenen ‘Scotch Heart’ en ‘Jealous Heart’). Templeton gaat veel verder in het bewerken van zijn geluidenverzameling dan Sakellariou, en richt zich met nadruk op de muzikaliteit van zijn composities. Met repeterende, haperende loops van gedempte klanken creëert hij ritmes, terwijl hij met samples als noten thema’s speelt. Geen uitgesponnen drone-exercities, maar relatief korte nummers, die precies de juiste lengte hebben voor de ideeën waar ze uit zijn ontstaan. De gekozen geluiden zijn subtiel, ingehouden, ieder met een mooi bij elkaar passende klankkleur, vaak ruisend als oude bandopnames (er staat dan ook een foto van een bandrecorder en een doos tapes op de achterkant van de hoes). Af en toe is er een herkenbare klank –een paar noten van een gitaar, een hoorn, slide gitaar– maar de meeste geluiden zijn ontkoppeld van hun betekenis. Fans van Chris Herbert, Taylor Deupree en Janek Schaefer moeten deze plaat zeker beluisteren. Een paar nummers hebben een melancholische ondertoon, maar ‘Gentle Heart’ is vooral loom en warm. Met de tweedelige afsluiter ‘Gentle Story’ dobbert Templetons trilogie naar een mooi en vredig einde.