Cor Fuhler is actief in de elektronische en geïmproviseerde muziek, waarvoor hij regelmatig zelf zijn instrumenten (ver)bouwt. Hij heeft gespeeld met mensen als Gert-Jan Prins, Tristan Honsinger en Tobias Delius. In het trio Fuhler Bennink de Joode speelt hij piano. Ook op de solo-cd Stengam speelt hij akoestische piano, maar dan wel prepared piano. Hij heeft het instrument voorzien van ebows en magneten (begrijp je de titel?) en het resultaat is bijzonder verrassend. De cd biedt drie composities (of improvisaties) van acht, bijna twaalf en circa 23 minuten. De stukken hebben iets traags en bedachtzaams, haast contemplatiefs. Fuhler creëert lang aanhoudende tonen, die zoemen, vibreren, verglijden in hoogte, soms bijna fluiten. Die tonen vult hij aan met, zoals in het openingsstuk North-South, kalme percussieve klanken. Alsof iemand gongs en klankschalen bespeelt. In Ferrous wordt dit aangevuld met krasserige, metalige geluiden, lage pulserende tonen en hoge resonanties. In het derde, langere stuk Stengam overheersen de drones: hoog, laag, trillend, pulserend. De invulling met percussieve en metalige geluiden is spaarzamer. Het geheel klinkt alsof aangehouden tonen van strijkers en een gamelanorkest traag ineen worden geweven. Wie de cd beluistert zou lange tijd kunnen veronderstellen dat deze drones en klanken elektronisch waren gecreëerd, met af en toe wat toevoegingen van piano en percussie. Maar nee: het cd-boekje vermeldt (begrijpelijk) expliciet dat er geen gebruik is gemaakt van overdubs, elektronica of elektronische bewerkingen. Fuhler ontfutselt een rijkdom aan klanken aan zijn piano, maar creëert daarmee een organische eenheid en een cd van grote schoonheid.