Spitfire is een trio uit het Antwerpse dat te horen aan hun debuutcd ‘State Of Mind’ nog wat zoekende is naar een eigen geluid. Er staan tien nummers op die telkens een ander roxkgenre lijken te willen uitproberen. Blues, grunge, garage, punk, indie tot cross-over en nu-metal. De zang schreeuwt en zalft. Soms zijn de songs heavy, dan weer meer ingetogen, al blijft het steevast rocken. Die grote variatie lijdt er echter wel toe dat we nooit aandachtig verder luisteren. We zijn telkens weer afgeleid door iets anders. Niet dat het trio er wakker van zal liggen. Of is het eigenlijk gewoon Steven De Poorter met een wisselend collectief gastmuzikanten? Op het mooi, volledig DIY gemaakt hoesje – eigen beheer staat bij Spitfire hoog in de pikorde – staat dat Firefang Steven De Poorter, Bram Lesauvage en Maarten Buyst is. Even verderop staat dat de muzikanten op de plaat diezelfde De Poorter zijn, met Pieter De Poorter, Michael Dupon, Koen Vanmoortele en Mathias Catry. Weten wat je wil en zo, het lijkt de tweede stelregel te zijn bij Spitfire, al moet die nog doordringen. Ach ja, horen we ze denken. De band stond al mooi op de geluidsband van de ‘Crimi Clowns’ en op het stuk ‘Uitschot’, ook al van Luk Wyns. Een fan dus. Wij niet echt. We horen te veel doorslagjes van Nirvana (soms bijna letterlijke riffs), Foo Fighters, Muse en wat Australische bands stijl Kim Salmon. Slecht is het dus allemaal niet, alleen raakt het ons niet.