Het is bij Alex Delivery vooral op zoek gaan naar stukken melodie, fraaie orkestraties, gepaste dramatiek en mooie zanglijnen tusen het gepiep, geknars en geschuur. Dit uit Brooklyn afkomstige viertal heeft met ‘Star Destroyer’ een debuut afgeleverd, vol neo-progrock en dito laptopcomposities. De sporadische keren dat Robert Lombardo de vocalen voor zijn rekening neemt, krijgen de nummers pas echt vorm. En dan doet Alex Delivery een beetje denken aan een lo-fi gesamplede of trippende Arcade Fire. Voor de rest is het een vergaarbak van krautrockende jams met veel verschillende themas, simpelweg aan elkaar geplakt en vervolgens rücksichtslos doormidden geknipt. Uitermate geschikt voor de luisteraar met geduld, lange adem en veel zitvlees, want alles is behoorlijk tegendraads, onlogisch en soms zelfs tegen de borst stotend. Maar als je het eenmaal door hebt, is Star Destroyer o zo mooi. Luister maar eens naar het geluidsepos Sheath-Wet, waarin in ruim elf minuten Alex Delivery je door alle hoeken van hun geluidsspectrum sleept.