9000 Records is een kindje van de alsmaar uitdijende Consouling-familie. Het postnummer geeft al aan dat het label zicht toespitst op bands uit Gent of die op de een of andere manier met Gent gelieerd zijn. Dat is ook het geval voor Manngold, dat bestaat uit Rodrigo Fuentealba (gitaar), Philipp Weies (gitaar), Bruno Coussée (bas), Kwinten Mordijck (synth), Matthias Standaert (drums) en Karel De Backer (drums). Of toch deze keer, want op hun debuut ‘Manngold De Cobre’ (2014) waren ze met zijn achten, en was er een blazerssectie geleid door Peter Vermeersch. Nu plooit Manngold zich terug op zijn basisbezetting, wat niet wil zeggen dat er tijdens concerten niet steevast gasten kunnen opduiken, die banden hebben met dEUS, Arno, Dead Man Ray of Flat Earth Society. Zelf zitten de zes leden van Manngold uiteraard zelf ook nog in een resem bands, waaronder ook Fifty Foot Combo en Go March, om er slechts twee te noemen. Manngold is dan ook vooral een speeltuin voor de muzikanten, waarin ze gewoon hun ding doen en dat mag best anders klinken dan de bands waar ze normaal gezien bij spelen. De plaat is dan ook een mengelmoes van surf, punk, psychedelica, improvisatie, trance, noise, wilde primaire rock en een eigenzinnig soort jazz. Liefst alle genres door elkaar, opgezweept door twee drummers die de twee gitaristen ondersteunen. De oude Korg werd net als alle instrumenten analoog opgenomen, zodat een warm geluid overheerst. Regeltjes zijn aan Manngold niet besteed. Gelukkig gaat de band niet oeverloos aan het freaken en soleren. Manngold zou net zo goed zogenaamde moeilijke muziek uit de gezamenlijke mouwen kunnen schudden, maar doet dat nu net niet. Het geheel klinkt behoorlijk toegankelijk, filmisch bijna, en kan als avontuurlijke en toegankelijke avant-garde worden geboekstaafd. En, opgelet, de plaat klinkt compleet anders dan zijn voorganger, alsof de band zichzelf helemaal opnieuw heeft uitgevonden.