Het Gentse Jack In The Box ontstond twee jaar geleden als het duo Antje Cochuyt (ukelele, speelgoed, stem) en Steven Sarrazyn (ukelele, keyboards, mondharmonica). Ondertussen heeft het duo nog een aantal anderen gerecruteerd. Gitarist Teun De Voeght, bassist Thomas Janssens en drummer Koen Gallet kwamen Jack In The Box vervolledigen. Het vele sleutelen aan de liedjes en ze doorheen die twee jaar telkens van nieuwe ideeën en vers muzikantenbloed te voorzien, maakt de vijf nummers op dit te korte debuut, tot een heerlijk plaatje om te beluisteren. Antje Cochuyt heeft een heel aparte stem, waarmee ze meer vertelt dan zingt. Die stem past echter uitstekend bij de ietwat kinderlijk naïeve liedjes. ‘Insane’ heeft een eigenaardig aandoend triphopgevoel over zich. Het is het enige nummer van de vijf waarin het rommelige, het vele speelgoed en kinderlijke enthousiasme een beetje opzij wordt gezet in een poging een iets gewoner nummer te maken. Wat ons betreft moet Jack In The Box niet opnieuw twee jaar te wachten alvorens een verse lading intimistische sprookjesachtige liedjes op ons los te laten. Eveneens uit de vruchtbare Gentse weides verrast het trio Haiden met zijn eerste wapenfeit. Inmiddels al een hele tijd terug (14 mei 2015) zagen we hen het beste van zichzelf geven in het Kortrijkse Ciné Palace. Toen had de band nog niets uit, wat we op dat ogenblik best jammer vonden. Inmiddels hebben de twee gitaristen Pepijn en Tom en drummer Frank even de tijd genomen om vijf nummers op zeer ongecompliceerde wijze op te nemen. Gewoon live in de studio, zonder veel franjes, zelf opgenomen en geproduceerd. Sterk, zeker gezien het eigenlijk zeer goed klinkende resultaat. Instrumentale muziek die op een verlaten kruispunt zit van mathrock, noiserock, postmetal, doom en sludge. Haiden sleurt de luisteraar zijn trip binnen en slaagt erin inventief en origineel te klinken. Dat is zeker niet eenvoudig want hele ladingen bands maken of maakten instrumentale muziek in deze lijn. Bij Haiden horen we echter in elke noot de drang om zich te profileren en er een ferme lap op te geven. Niet tegengehouden door genregrenzen doet het trio gewoon zijn ding, dat ook door het ontbreken van een bas voor een geluid zorgt dat net dat beetje anders klinkt. Een klein half uur genieten, soms moet dat niet meer zijn om een dag goed te maken.