Dit trio is al een tijdje een buzz in thuisstad Groningen en bij uitbreiding de rest van Nederland. Dat bewezen optredens op Eurosonic/Noorderslag naast een goedgevulde festivalzomer en ze openden voor onder andere Useless Eaters en Dead Ghosts. Ook de concertkalender van de eerste maanden van 2016 zitten goed vol met moederlandse optredens. Ondergetekende komt uit België en moet eerlijk bekennen dat de buzz nog niet tot hier raakte. Daar mag verandering in komen als we afgaan op de titelloze debuutplaat. Twaalf pretentieloze garage/punksongs krijgen we hierop voorgeschoteld. Aanstekelijk als een gierend Taiwanese tienermeisje in een rollercoaster. Twaalf songs die allemaal ‘vooruit met die geit’ in hun metadata hebben ingebakken zitten, en veelal gezegend zijn met melodieën waar de buitenwipper in uw hoofd wel eens een flinke kluif aan zou kunnen hebben. Vallen wij dan over een cliché meer of minder? Als ze zo catchy uit de mouw worden geschud zoals The Back Cult hier doet, dan vallen wij daar niet over, neen. En teksten die schoppen tegen politiek en die gaan over bier en fun passen daar bij. Dat de plaat heel waarschijnlijk niet op de harde schijf van het collectieve geheugen zal belanden is geen erg. Dat er tijdens optredens van The Black Cult al eens een pint door de zaal vliegt en er nadien op veel gezichten een glimlach zal gebeiteld zitten, dat zijn we wel bijna zeker. De band is ook nog eens slim genoeg om de plaat maar een klein half uur te laten duren, kwestie van de eentonigheid die toch wel op de loer zou kunnen liggen geen kans te geven.