Maxwell Gualtieri (gitaar), Susan Allen (harp), Richard Valitutto (piano), Ryan Parrish (blaasinstrumenten) en Anjilla Piazza (percussie) vormen samen het kwintet Saturn’s Rival. Dit album is het debuut van het kwintet, dat net als veel van de collectieven op pfMentum voortspruit uit de bloeiende jazzscene in Los Angeles. Daarin kunnen de muzikanten ongebreideld improviseren en duiken steeds dezelfde muzikanten op in allerlei verschillende bezettingen. Misschien is dat ook wel het geval met de vijf die Saturn’s Rival vormden, want deze opnames dateren al uit 2011, zonder dat we konden achterhalen of de deelnemers nog actief zijn. Al doet het er bij het beluisteren van de vier stukken die we krijgen voorgeschoteld, weinig toe. Het gaat om de kwaliteit en de mogelijke grenzen die gedurende de improvisaties worden verkend. Wat opvalt is de prominente rol die de piano van Valitutto krijgt toebedeeld. Alleen in het afsluitende stuk, toepasselijk ‘IV’ getiteld, krijgt hij nauwelijks de ruimte. Industrial aandoende jazzritmes krijgen hier de hoofdrol, al worden ze silaan uit elkaar gehaald, ontleed, om stilaan te vervagen tot het oneindige niets. In ‘II’ tonen de muzikanten echt wat ze waard zijn, in een stuk van meer dan twintig minuten waarin iedereen ruimschoots de kans krijgt om zijn kunnen te etaleren, zonder dat er van solo’s sprake is. De vijf doen hun uiterste best om naar elkaar te luisteren, elkaar aan te vullen, bij te treden. Het stuk is, net als de cd, niet over de gehele lijn geslaagd omdat er soms net een beetje te weinig gebeurt om te blijven boeien. Al maakt wat we horen ons nieuwsgierig of het kwintet ook in 2015 nog actief is en samen muziek maakt, al is het om vast te stellen of er progressie werd gemaakt of dat Saturn’s Rival gewoon deel uitmaakt van de rijke freejazzfamilie van pfMentum, maar ook niet meer dan dat.