Het Zweedse Switchblade mag onder meer Aaron Turner (ISIS) en Stephen OMalley (Sunn 0))), Khanate) tot zijn grootste fans rekenen. Op www.switchblade.se steken die namelijk schaamteloos de loftrompet over het drietal, maar dat neemt niet weg dat de band hier (voorlopig) nog bitter weinig voorstelt. Met hun vierde, als vanouds titelloze album zetten ze een flinke stap voorwaarts en slagen ze er voor het eerst in om het juk van Neurosis, Mogwai en landgenoten Cult Of Luna voldoende af te gooien. Trendbepalend zullen ze nooit worden, maar de eerste echte aanzetten tot een eigen geluid steken stilaan hun kop op. De cd kan grosso modo worden opgedeeld in twee stukken, die (letterlijk) als twee tegengestelde polen gescheiden worden door een minuten durend stil intermezzo. Deels refererend naar hun hardcoreverleden en deels schatplichtig aan (atmosferische) postrock leggen die twee gezichten de essentie en ambities van Switchblade bloot. Waar ze voorheen al die invloeden in één nummer trachten te legeren, krijgen die aspecten nu elk afzonderlijke de ruimte en tijd om zich te ontwikkelen. De eerste helft (19:30) is net zo monolithisch, monotoon, repetitief en traag als Khanate. Het afsluitende deel (16:45) daarentegen is iets luchtiger en leunt meer aan bij de postrock van pakweg Shora. Gastvocalen door Mattias Friberg van labelmaatjes LOGH en ene E van blackmetalband Watain geven dit album tenslotte een welgekomen zuurstofinjectie.