S/t

KTL staat voor Kindertotenlieder en is genoemd naar een gelijknamige theaterproductie van Gisèle Vienne en Dennis Cooper. Het stuk zelf is gebaseerd op een negentiende-eeuwse gedichtenbundel van Friedrich Ruckert, waarin de hij de dood van zijn kinderen beweent. Die teksten vormden overigens ook het thematische uitgangspunt voor een werk van Gustav Mahler. Voor hedendaagse muziek en geluid bij deze voorstelling richtten Vienne en Cooper zich echter tot niemand minder dan noisemeister Peter Rehberg (Pita) en de omnipresente Stephen O’Malley (Sunn0))), Khanate en Ginnungagap). Nu hij een streep heeft getrokken onder Khanate kan O’Malley het zich veroorloven om een heleboel nieuwe projecten op te starten zoals Gravetemple (met Attila Csihar van Mayhem en Oren Ambarchi) en KTL. Voor de opnames van ‘KTL’ trokken Rehberg en O’Malley zich terug in een voormalige versterkte schuilplaats van het Franse verzet tijdens WO II. Hoewel het artwork het tegenovergestelde doet vermoeden, is het absoluut geen black metal album geworden. Maar voor de rest is het al even ravenzwart en grimmig. De cd, die bestaat uit een proloog, vier thema’s (‘Forest Floor 1-4’) en een epiloog, opent met het circa 25 minuten durende ‘Estranged’ waarbij brommende ambientdrones nu en dan worden opgesmukt met spaarzame, onheilspellende gitaarklanken. Nadien domineren schrille noise-uitbarstingen de vier middenstukken en wordt het volume ook verder opengedraaid. Rehbergs abstracte elektronica dwingt O’Malley in ‘Forest Floor 2’ tot opboksen waardoor zijn gitaarspel in vergelijking met zijn andere projecten slechts een rol op de achtergrond vervult. In het derde deel neigt KTL dan weer naar het beste van Sunn0))) en had het zeker niet mistaan op hun ‘Black One’. Het geheel wordt treffend afgesloten door ‘Snow’ dat muzikaal aanhaakt bij de opener. (www.editionsmego.com) De eerlijkheid gebiedt ons te bekennen dat we nog nooit hadden gehoord van Stephen Clover. Niettemin heeft deze jonge Nieuw-Zeelander als Seht al heel wat releases op zijn naam, onder meer op Last Visible Dog, het Antwerpse Audiobot en Celebrate Psi Phenomenon, het label van Campbell Kneale van Birchville Cat Motel. Hiermee is meteen ook de context geschetst: ook Seht is immers actief op het terrein van de (minimale) drones. ‘The Green Morning’ is grotendeels opgebouwd rond drie sonore, ultraminimale drones die een uitgesproken droomachtige en uitermate hypnotiserend karakter hebben. Clover houdt zijn drones blijkbaar graag ingetogen; hard of schril wordt het nooit. De drie tracks zijn bijgevolg één grote uitnodiging tot een trip in het ijle. In ‘Cydonia’ krijgen de soundscapes het gezelschap van glitchachtige geluiden en afsluiter ‘Chryse Planitia’ is wat gruiziger van toon en abstracter van opbouw, maar minstens even intrigerend. De zoektocht naar ‘s mans ander werk kan beginnen.