Men neme een gitaar, leert erop spelen, echter zonder onnozele Bob Marley of Nirvana covers, maar als een meerkoppige band. Hoe?Fingerpicking is het antwoord op de religie die dit mysterie verhult. Jack Rose is een lid van de band Pelt maar in de vrije tijd brengt hij ook soloplaten uit die zijn adoratie van John Fahey in geheel eigen stijl neerleggen. Dit album is een speciale tour editie die niet snel in een winkel te vinden zal zijn, maar daardoor nog meer de moeite waard is na te jagen via het internet. In ‘St. Louis Blues’ zorgt een slide melodie voor mooie blues melancholie die puur door het hart stroomt. Je kunt er van op aan dat zulke vingervlugge tonen de gitaarfanaat intens doen genieten terwijl de electrofantast vies de andere kant opkijkt. Keuzes vervangen het wikken en wegen. De meeste composities volgen de lijn van ouderwetse blues en slide blues, behalve in ‘Spirits in the House’ waar in 12 minuten een hypnotiserende raga compositie wordt neergezet in Indiase drone traditie. Echter zonder sitar maar met een speciaal afgestemde western gitaar. De fata morgana van dit geluid had u bijna beetgenomen en de illusie ploft weg maar de droom blijft, zwevend en zwervend. Deze fraai ontworpen hoes in kaartvorm, met een quasi authentieke sepia foto uit omstreeks 1930, is al een waar kunstwerk op zich. Om over de extra waarde van deze schone muziek maar te zwijgen voordat de extase omslaat in geestdriftige kronkels. Greg Malcolm en Tetuzi Akiyama kunnen gezien worden als fingerpickers, maar dan van een zeer improvisatorische discipline die niet strookt met blues. Het geluid is steriel en breekbaar, doch meevoerend. Met 2 gitaren spelen de Kiwi en de Jap driftig door elkaar heen om ook tokkelpauzes in te lassen indien nodig. De composities klinken vooral vals, echter daarin ligt precies de schoonheid die niet 1-2-3 te vertalen is naar een simpele context. Een impressie; grootmoeders klok bij het slaan van het uur, de koekoek moet opgewonden worden want zijn noten zingt hij niet zo scherp meer, tegelijkertijd piept de deur en klappert de deurknop. Het is de verbuiging van het moment, juist dat ene moment met die ene speciale toon. Of men het nu wilt of niet, deze kabbelende rust brengt de gedachten intuïtief op een ander niveau, ver van de normale wereld en de dagelijkse beslommeringen. Een meditatief gitaarhoorspel waarbij geen verwachting nodig is, is wellicht de beste omschrijving voor deze akoestieke ervaring. Niet te missen voor de drone liefhebber. Tja, en laten we er nog bij zeggen dat Machinefabriek de cover heeft ontworpen op basis van gitaarsnaarverpakkingen.