Jongere lezers kennen percussionist Milford Graves ongetwijfeld van ‘s mans uitstekende langspelers op het kwalitatief hoogstaande Tzadik-label. Veel minder opgemerkt is zijn debuut uit 1966, waarop hij samen met drummer Sonny Morgan dertig minuten lang improviseert op drums. Na een jarenlange onverkrijgbaarheid ziet ‘Milford Graves Percussion Ensemble’ door een heruitgave van ESP-Disk terug het daglicht. Zuivere percussieplaten van jazzdrummers zijn niet dik gezaaid en het zeldzame karakter van deze langspeler deed ons dan ook reikhalzend uitkijken. Helaas lost Milford Graves’ debuut op geen enkel moment de hooggespannen verwachtingen in. Graves en Morgan geven hun drums, gongs, bellen en dies wat meer zij er flink van langs, maar hebben eigenlijk bitter weinig te vertellen. De free in freejazz staat idealiter voor een gecontroleerde vrijheid: als ook thema’s, structuur of ontwikkeling achterwege worden gelaten, dan blijft er niet veel meer over dan zuiver geluid, op zich heel zelden boeiend genoeg. De verschillende nummers laten zich dan ook nauwelijks van elkaar onderscheiden – ‘Milford Graves Percussion Ensemble’ blijft verstoken van dynamiek of wisselingen in intensiteit. Hoewel hier en daar interessante Afrikaanse invloeden te ontwaren vallen, blijft de sessie door haar karakterloosheid een minder spannende bedoening dan initieel verwacht.