Het is dat de redactie heeft besloten dat we dit schijfje hoorden te recenseren, of het was noppes geweest. We krijgen namelijk een kutcdr met vier nummers, geen info, geen hoesje, nul de botten. Deze release is dan ook normaliter een 10inch, in een oplage van duizend stuks. Verder hebben we nooit veel gevonden aan Los Natas, een van de grootste rockbands van Argentinië. Eerdere releases van hen konden ons al niet echt overtuigen, en de bijdrage aan deze split al zeker niet. Een traag nummer van veertien minuten, Spaanse gitaren, zwijmeltrance, een drumroffel hier en daar en een overjaarse sample. Nee, de paddo’s zijn uitgewerkt, de blacklights kapot en de interesse in dit soort muziek is er nooit geweest. Dan maar Solodolor. Daarin vinden we behalve Los Natas-gitarist Sergio en leden van Santoro, Rata Blanca en Eight Hands For Kali ook nog Billy Anderson terug. Solodolor mag drie bijdrages leveren, waarvan de eerste twee beuken, rammen en knetteren als een losgeslagen kudde buffels en ‘La Balade De Solodolor’ doet wat de titel beloofd: een ballade, langzaam en ingetogen maar wel naar het einde toe uitfadend alsof het dringend tijd werd dat we de onzin van Los Natas zouden aanhoren. En zijn die eerste twee nummers dan wel de moeite? Ach, eigenlijk niet. Beetje doom, stoner, death metal en punk op een hoopje en van jetje geven. De heren zullen zich best vermaakt hebben. Wij niet.