Een gedempte baslijn, een snelheid die je aanzette om je veters nog een keer te strikken. De ruimte is donker, met uitzondering van de vale lichten boven de nooduitgang. Je kijkt om je heen, je weet wat er komt. Opeens schiet een stem uit het donker: “Zombie, … zombie…., zombie…” Voordat het woord “nation” valt, weet je dat je weer niet voorbereid bent op de doffe bas die zal weerklinken. En dan gaat alles heel snel. Het rubber onder je sportschoenen wordt warm, je denkt niet meer aan morgen. Niet aan je moeder die altijd wakker wordt als je thuiskomt. Je denkt niet aan het proefwerk dat de komende woensdag zal verpesten en ook niet aan het meisje waarop je verliefd bent en die later met een oudere jongen naar het fietsenhok zal lopen. Het enige waar je aan denkt is de bas die alles om je heen zal ontruimen, zodat de hymne om je heen kan slaan… Dat was in de jaren 1990. Nu zijn we tien jaar verder en Zombie Nation presenteert zijn vierde album ‘Zombielicious’. Vergeleken met zijn voorganger Black Toys is dit album veel optimistischer. Toegankelijker ook. Dit is de Zombie Nation de je van de zomer wilt horen. Florian Senfter heeft zijn grilligheid onder controle gehouden en gunt ons even een Zombie Nation zonder het vale licht boven nooduitgangen en zonder wachtende proefwerken. Maar de pijn van onbeantwoorde liefde kan dit album niet verzachten.