Het trio Chrome Dome uit Melbourne, Australië komt na een eerste single aandraven met wat ze een volwaardige cd noemen, ook al duurt het plaatje net geen zeventien minuten. Niet dat we daar iets op tegen hebben. Liever een kwartier muzikale fun dan een uur oeverloos gedram. En fun is er zeker te beleven met de zeven korte synthpunkliedjes die op dit plaatje staan. Drums, samples, keyboards en een aan gothic refererende stem zijn voldoende om nummers te maken die enerzijds doen denken aan de vroege elektronicaprobeersels van bands als Cabaret Voltaire, Dark Day, Suicide of het net zo Australische Primitive Calculators. Anderzijds zit er een stevige portie gothic doorheen gedraaid, met aan zieke geesten, doodslag, gebroken harten en ander leed refererende teksten, en zit ook de stem in die hoek. Of de band het allemaal zo meent, is een ander verhaal. Daarvoor zijn de deuntjes te leuk, de teksten en zang net een beetje te dik aangezet. De liedjes werken echter wel zeer aanstekelijk, zijn charmant en duren nooit lang genoeg om ook maar een seconde te vervelen. Voldoende voor ons om dit een zeer goed plaatje te vinden, dat het begin van de jaren 1980 hip doet klinken in het huidige tijdsgewricht.