Zet stemkunstenaar Han Buhrs, gitarist Luc Ex en percussionist Tatiana Koleva bij elkaar, en je weet wat je krijgt. Mis. Het heeft wellicht met de ook meespelende gitarist René van Barneveld (Urban Dance Squad, Anouk, Ilse de Lange) te maken dat het geheel minder experimenteel is dan je gewoontegetrouw van de klinkende namen aan het begin van deze recensie zou denken. Het slepende, in blues gedrenkte geluid van Van Barneveld trekt ondanks zijn vervormde, jankende en jachtige karakter de rest mee in een wat meer gestroomlijnd geheel. Aldus ontstaat er een – tussen een wisselend ontspannen en krampachtige staat in – zwalpend, broeierig mengsel van blues, pop en avantgarde. Buhrs zingt zowaar en schreef alle teksten, zowel in het Engels, Duits, Frans als Nederlands, met klinkende titels als ‘G-Spot Democracy’. Op een van de tracks gebruikt hij ook nog een keur aan teksten van bekendheden als Bush, Stalin, Thatcher en Hitler, waarbij kernachtige uitspraken van de staatslieden kort aan bod komen. De blues gaat metersdiep, de gedrevenheid is groot, en liefhebbers van Captain Beefheart kunnen hun hart ophalen aan de hortend en stotende, intense en door merg en been gaande hartenkreet van het kwartet meesterimprovisatoren.