Als gitaren en hiphop gecombineerd worden, zijn wij altijd extra op onze hoed. Voor elke Dälek lopen er immers honderd numetal bands rond. Maar als de gitaren rond de nek van Arto Lindsay en Mark Ribot hangen en de rappers waarvan sprake Sensational en Mike Ladd zijn, liggen de kaarten natuurlijk meteen anders. De Franse multi-instrumentalist Seb El Zin is de gangmaker van Anarchist Republic of Bzzz, hij bracht iedereen samen in de studio en hij is de enige die bij elke song in de credits vermeld wordt.
Zoals te verwachten met deze combinatie van namen, is het resultaat allesbehalve vanzelfsprekend, makkelijk wegluisterend spul. El Zin, Ribot en Lindsay keren gitaargewijs terug naar hun beider begindagen in het New York ten tijde van de No Wave. Riffs als uzi-salvos of totaal atonale, bijna ultrasonore hoge tonen, afgewisseld met diepe subbassen. Ook de heren rappers gaan niet voor het meest voor de hand liggende materiaal: zo neemt Mike Ladd met ygUDuh een gedicht van E.E. Cummings onder handen. Een song als Body Plastic Sandles komt ergens uit bij industriële cut-and-paste Captain Beefheart, met Ladd die Black Hawk Take Me Down ad infinitum herhaalt. Maar af en toe mag er al eens gelachen worden, al is het dan maar in een titel. Of zijn wij de enigen die Ibn Battuta eats Ruccola? een geestige titel vinden?
Het artwork, getekend Kiki Picasso, ligt helemaal in de lijn van de groepsnaam, de teksten en de muziek een portret van multicolore warpaint voorziene Osama Bin Laden, vingertje in de lucht. Om zeker te zijn dat de plaat niet op de voorste rijen van de cd-afdeling van Walmart zou komen te liggen, staat Muammar Khaddafi op de achterkant. Intrigerende plaat, die pas bij meerdere beluisteringen mondjesmaat haar geheimen prijsgeeft.