Deze band uit Londen bewijst met hun debuutplaat dat er wel degelijk pit kan zitten in elektronische rock. Ze openen nog redelijk beschaafd, maar vanaf het tweede nummer wordt het gaspedaal al direct wat dieper ingedrukt. Daarna is de vaart er weer even uit, maar vanaf Leni, dat ook de eerste single was, mag de motor weer naar hartelust brullen met dit nummer schurkt de band zelfs voorzichtig tegen de vroege Queens Of The Stone Age aan. Daarna leunt de band weer meer achterover, maar het is juist deze dynamiek die de plaat interessant houdt. Ook onderdeel van deze spanning is het psychedelische laagje dat ze over hun nummers uitgieten, wat de muziek ook in de tragere nummers opzwepend en zelfs licht neurotisch houdt.