Royal Talons debuteert met wat ze zelf een mini noemen, maar de cd duurt net zo lang als een regulier album. Drie kwartier superieure sludgemetal, opgedeeld in vijf stukken, dat is wat de heren ons voorschotelen. Uit Denver, Colorado komt het trio, en dat ze toch humor toelaten in de zeer donkere en tranceverwekkende sludge annex doom die ze produceren, bewijzen hun namen: Jevf (zang en gitaar), Dread (bas en zang) en Kurdt Kocaine (drums en zang). Vijf nummers zeiden we eerder, en daarvan kunnen de eerste twee, Shark Skull en The Scroll, wel overtuigen maar ze maken niet het verschil. Dat doet de rest van de plaat, te beginnen met Robot Cities, waarin het obligate geschreeuw eigen aan het genre, wordt ingeruild voor sjamanistisch aandoend gezang. Het nummer sleept de luisteraar mee naar onverkend terrein en de band houdt dit stramien vast tot het einde van de plaat. En het is inderdaad net die andere aanpak van de zang en de hoge mate aan psychedelica die de nummers siert, die aantoont dat er wel nog marge zit op het genre, alleen moet een band daarvoor avontuurlijk zijn aangelegd, en dat is met Royal Talons zeker het geval. Als deze heren een volledige cd gaan uitbrengen, kan de trance alleen maar langer en dieper zijn. Referenties? OM op één plaat met Acid King waarbij de riff heer en meester is over het geheel. Gnaw Their Tongues’ nieuwste plaat kwam eerder uit op cd (via Crucial Blast in 2011), maar is via Consouling nu ook verkrijgbaar als dubbele 10inch. Epische, uitputtende duivelse tonen worden aaneengeregen tot een magistraal donkerzwart album dat nauwelijks nog iets met black metal heeft te maken. Ritualistische noise is een betere omschrijving voor het werk van deze band, met ijzingwekkende schreeuwen die ietwat op de achtergrond zitten en voornamelijk bijdragen aan de sinistere sfeer die het geheel uitstraalt. Moord- en gewelddadige nachtmerries oproepend slaat Gnaw Their Tongues ons acht nummers lang murw, niets en niemand ontziend. Door de songs enerverend en uitermate complex te maken, te larderen met klassieke instrumenten als piano, viool en hoorn, en de heel zwaar aandoende productie zorgt Per Flagellum Sanguemque, Tenebras Veneramus voor een hoge mate van ongemak tijdens het luisteren. En dat is uiteraard de bedoeling van dit stuk Wagneriaans aandoend doodsgebeuren. Gnaw Their Tongues is ideaal voor de zwartste zieltjes onder ons.