Voor de derde keer organiseerde de Brusselse Ancienne Belgique in samenwerking met ROSA (het Deense popinstituut) en MXD (Exportdienst voor Deense popmuziek) het Spot On Denmark festival. Vier uitverkoren groepen (of moeten we orkesten zeggen, Geert M. ?) mochten de eer van hun land komen verdedigen. Vier groepen die ook een dwarsdoorsnede van de muziekscene in Denemarken voorstaan.

Door een langer dan voorzien uitgelopen werkdag, files en de vruchteloze zoektocht naar een parkeerplaats halen we letterlijk nog net de laatste noot van opener Prins Nitram. De laatste tekstflard die we hoorden was een ‘Olé’ die uit een doosje kwam. Of hebben we dat helemaal mis gehoord ?

In Gonzo (circus) #94 kon u in voorbereiding op dit mini-festival al een artikel lezen met Jacob Bellens, de man achter I Got You On Tape en één van de mannen achter Murder. Twee bijzondere feiten tussendoor: Jacob Bellens heeft via zijn vader Vlaamse roots en I Got You On Tape is in Denemarken populairder dan Murder, terwijl laatstgenoemde groep in het buitenland tot nu toe nagenoeg onbekend was. Zoals u dus kon lezen kiest hij voor I Got You On Tape voor een andere aanpak. De songs dwalen rond in een poprock-universum waarvoor qua teksten de uitdrukking tongue in cheeck werd uitgevonden. De set begint nogal aarzelend met Jacob Bellens gezeten achter zijn piano. De muzikanten rondom hem proberen een mooie sfeer neer te zetten. Aanvankelijk blijft het dus aarzelend, maar langzaam grijpt hij ons toch bij het nekvel. Een nummer als ‘Waking Up The Brotherhood’ laat horen dat Jacob Bellens en zijn groep erin slagen om mooi openbloeiende nummers te schrijven. Maar toch blijft een onvoldaan gevoel hangen. Een gevoel dat hier meer kan inzitten. Desondanks krijgt de groep van een volgelopen AB-club een warm applaus.

Na de gitaren was het de beurt aan de beats. Eerst was het opdondertje Lucy Love aan de beurt. Het podium voor deze vrouwelijke MC was leeggemaakt op de bakjes voor beatmaker Yo Akim en een stemvervormer voor haar na. Stijl is alles voor deze kleine prinses van de Deense Grimescene. Bij het begin van de show staan er twee danseressen volledig in zwart en wit gekleed als futuristische krijgers op het podium. Op de zware beats doen ze een choreografie die veel wegheeft van de low-budget versie van de opening van de Olympische Spelen in Peking. Een trucje dat we ook al eens zagen bij Santogold op Pukkelpop 2008. En dan verschijnt Lucy Love ten tonele in een zwaar oversized zwart-wit geblokte jas. Een spervuur van raps over haar dagelijkse beslommeringen barst los. Raps die worden overgoten met een vuile saus van dub, grime, minimale elektro en rave. Een paar hoogtepunten in de set waren ‘L.U.C.Y. L.O.V.E.’ en het op zich hilarische ‘Daddy Was A DJ’. In één van de nummers rapt ze ‘Was It All Or Nothing, Or Nothing At All ?’. We kunnen haar geruststellen. Qua amusement en styling was dit All. Haar korte tour in België, die ze vastknoopte aan dit optreden kreeg de naam ‘The Belgian Takeover Tour’. Dat is misschien te hoog gegrepen, maar toch.

De bekendste naam op de affiche was het toepasselijk genaamde Fagget Fairys. Het lesbisch elektroduo bestaande uit een ex-fotomodel, met Bosnische roots, MC Ena en DJ Sensimilla was voor de gelegenheid aangevuld met twee heren. Eentje op drums en eentje die beats mocht tevoorschijn uit zijn laptop. Samen zetten ze een potige sound neer vol wilde elektro, waarbij MC Ena alle hoeken van het podium ging verkennen. Bekendste nummer van Fagget Fairys is misschien het zomerhitje ‘Feed The Horse’, een dubbelzinnig nummer over het handmatig bevredigen van meisjes. Tijdens dit nummer volgde een mooi moment toen de aanwezige Gonzo-fotografe mee mocht dansen op het podium. Om hun liefde voor elkaar te tonen kwam DJ Sensimilla soms achter haar laptop vandaan om vooraan op het podium mee te dansen met MC Ena. Een danspartij die telkens werd afgesloten met een innige tongkus. Terug naar de muziek, want met retestrakke uitvoeringen van nummers als ‘Roll The Dice’ bewezen ze dat ze de interessantste en beste groep te zijn van het trio dat we vanavond zagen.

Eindconclusie van een avondje Denemarken in de AB is dat er best interessante muziek wordt gemaakt in het meest zuidelijke van de Scandinavische landen. En wilt u ons nu excuseren, wij gaan op zoek naar een jas zoals die van Lucy Love.

Gezien: Spot on Denmark, Brussel – 27/11/2009