November 2010 werd ik benaderd door Roel van Oosterhout. Of ik mee wilde naar Arnhem, voor een concert voor doven. Helaas had ik al andere verplichtingen, vooral omdat ik zeer benieuwd ben hoe IZAH over zou komen als je het het alleen kunt zien en voelen. De zware doom van de Tilburgse band zal vast alle gewrichten hebben los getrild, want de bringers of doom – zoals IZAH zichzelf heeft gedoopt – werken graag op de diepere resonantie. Zo ook op deze split-ep waar het zestal ‘Antagonized’ heeft aangeleverd. Elf minuten die doen denken aan de tergende postmetal van het Japanse Envy. Met veel ruimte voor dynamiek en tempowisselingen laat de band een breed spectrum aan stijlen in elkaar overlopen. Sludge, noise, doommetal en postrockinvloeden komen expliciet en meer bij elkaar gebracht naar voren. Een beeld van de breedte van de band, even als een mooi moment om de gewrichten weer eens los te werken. En anders kan dat wel bij Fire Walk With Us. Aansluitend op de elf minuten van IZAH gaat de Amsterdamse band door in een zware sludge en postmetal mix. Leunend tegen de apocalyptische postrock van Amenra wordt hier en in het tweede nummer dat de Amsterdammers leveren, ‘Bygones’, meer woede en dreiging geleverd. Doom en postrock die klinkt alsof iemand met een vieze vinger in een open wond zit te porren. Vergeleken bij IZAH is Fire Walk With Us in de bijdrage op deze ep vrij recht toe recht aan, met zware en hoekige riffs en traag voortstuwende drums. Toch leveren beide bands uiteindelijk een zelfde gevoel op, namelijk de behoefte om meer van deze twee te horen. Waar naar het schijnt niet al te lang meer op hoeft te worden gewacht, daar beide bands aan een langspeler schijnen te werken.