Volgens het label bevatten het vinyl, de cd en de digitale versie diverse nummers. Bij nader onderzoek merken we in de oplijsting dat het alleen om andere volgordes gaat, en het meer of minder verhaal, waarbij deze keer de digitale versie aan het langste eind trekt. Ach, we luisteren gewoon. Bastard Noise zet zeven stukken harsch noise neer, waar het heerlijk bij wegdromen is. Het piept en kraakt, behoort afschrikwekkend over te komen. De stemmen zijn uiteraard zwaar vervormd, gillen een eind weg of schreeuwen ergens in het bad van elektronisch opgewekt en zwaar vervormd lawaai. De stukken zijn zeker interessant voor liefhebbers van het genre, maar origineel of vernieuwend zijn ze nergens. Het meest geslaagde nummer is het spookachtige ‘Preemptive Epitaph For The Living’, waarin de power electronics, de stem en de harsch noise het best samengaan. Brutal Truth bestaat een jaartje langer dan Bastard Noise, sinds 1990 namelijk. Voor deze split herwerkte het viertal, met onder meer leden die ook spelen bij Total Fucking Destruction, twee keer het nummer ‘Control Room’, dat was te vinden op de langspeler ‘End Time’ uit 2011 (ook Relapse). Twee verschillende versies, nou ja, verschillend. De ene duurt vijf minuten langer dan de andere, samen veertig minuten donkere ambient die aanleunt bij noise. Veel belangwekkends horen we echter niet van deze veteranen. Dat is net zo min het geval bij het nieuwe nummer ‘The Stroy’, dat verder bouwt op hetzelfde elan. Slecht is het allemaal niet, maar van deze grindmannen hadden we toch iets meer verwacht.