B.I.L.L. is het acroniem van de achternamen van vier muzikanten. Weinig fantasievol als dusdanig, maar wanneer duidelijk wordt dat het hier gaat om niemand minder dan Hans Joachim Irmler (Faust), drummer/percussionist Jaki Liebezeit (Can), Robert Lippok (To Rococo Rot) en de voornamelijk in wereldmuziekmiddens gekende meester van de Japanse fluit Clive Bell is dat onmiddellijk vergeven. (Minder bekend is echter relatief want Bell werkte eerder al samen met onder meer David Sylvian, Bill Laswell, Jah Wobble en Jeff Beck.) De connotatie krautrock is hoe dan ook snel gemaakt. Klopt gedeeltelijk (en kan ook haast moeilijk anders), maar op deze tweede editie van een serie studiosessies waarbij (spel)plezier, improvisatie en creatieve kruisbestuiving centraal staan, is het geheel groter dan de input en karakteristieke kenmerken van de afzonderlijke artiesten. (Voor deel een dook Irmler overigens in de studio met ex-Einstürzende Neubauten-lid FM Einheit.) Bij momenten valt weliswaar een vinger te leggen op wie (vermoedelijk) verantwoordelijk was voor wat, maar in zijn geheel is Spielwiese Zwei behoorlijk heterogeen en daardoor spannend en weinig voorspelbaar. De ene keer klinkt het album ingetogen en uitgesproken etnisch gekruid tijdens Glassbamboo of Miles 2001 bijvoorbeeld schieten O Yuki Conjugate, 23 Skidoo, vidnaObmana en Jah Wobble ons te binnen de andere keer bepaalt een repetitieve rockriff het geluid zoals in World War 1 , om vervolgens voluit te switchen tussen drones, jazz, ambient of naar techno neigende elektronica. Straf album van vier muzikale helden waarop de jaren geen vat lijken te hebben.