Bernd Jestram en Ronald Lippok leveren met Spider Smile een opvallend toegankelijk album af: Tarwater trekt op hun nieuwste langspeler dan ook resoluut de kaart van de elektronische pop. Zoals steeds blijft het tweetal hun nummers baseren op elektronica om vervolgens door middel van enkele akoestische instrumenten (of althans samples daarvan) het geheel wat op te fleuren een vertrouwde werkwijze van trouwens zowat alle artiesten op het Morr Music-label. Hoewel Spider Smile niet echt slecht te noemen valt, zit er toch behoorlijk wat sleet op de formule. Nummers zoals When Tomorrow Comes en Easy Sermon zijn ronduit saai; een lichtvoetig liedje zoals World of Things To Touch kan er nog net mee door. Enkele tracks springen er wel uit: A Marriage in Belmont bewijst dat bluesinvloeden en elektronica wél kunnen samengaan; Witch Park paart dan weer een springerig ritme aan een duimpiano en lekker exotische percussie. Deze twee titels, gecombineerd met When Love was the Law in Los Angeles (jaja, volop tekstuele knipoogjes naar Aleister Crowley) hadden een sterke mini-cd opgeleverd. Maar goed: Spider Smile is een volledig album, dat wat teveel inspiratie ontbeert om potten te breken. Vandaar ook het verdict enkel aanbevolen voor verwoede verzamelaars.