Håvard Volden is aardig van de oldskool hardcore electronics: gewoon de tracks doornummeren van een tot elf, en geen gezeik met ritmes of riedels maar gewoon het ongeremde geluid zonder ook maar enige perceptie van luisteraar, followers of fanbase. Schijt! Dat hij dan van oorsprong experimenteel gitarist is valt hier en daar goed te horen, toch nog een stukje herkenbaarheid. Bij de gitaar heeft hij alles het beste onder controle en is er zelfs sprake van een lijn in de compositie waarin dat instrument wordt gebruikt. Het album hinkt op twee gedachten, en wel abstracte noise en meer ambient achtige gitaarimprovisaties, twee werelden die nogal met elkaar botsen.