Vrolijke lieden met een al dan niet imaginair afrokapsel hoeven we Southport Weekender niet meer voor te stellen. Dit unieke festival vindt al sinds 1987 twee maal per jaar plaats in een overdekt vakantiecentrum in het Britse strandstadje Southport. De zevende compilatie die bij het evenement hoort, werd samengesteld door Jazzanova en Mr. Scruff. We zijn geneigd het enthousiasme wat te temperen als het gaat om deejaysets van het Jazzanovacollectief. Mixtechnisch kunnen de heren immers geen van allen degelijk uit de voeten gelukkig is er voor dit soort opdrachten dan ook Ableton Live. Hun platenselectie is evenwel steeds superbe en bestaat in dit geval onder meer uit het mooie, deep housey Turn It Loose van Soultourist, de afrobeat van Madioko N Rafika en heel wat materiaal van de nieuwe golf deep houseproducers uit hun thuisstad Berlijn, zoals Henrik Schwarz & Amampondo of de Innervisions remix van Still Sequence door Tokyo Black Star. Opmerkelijk is de mooie broken beatversie van Badly Drawn Boys Promises. Mr. Scruff pakte zijn mix in vergelijking met Jazzanova volledig anders aan en koos resoluut voor de vintageplaten. Daar waar de Duitsers veelal opteerden voor opmerkelijk gladde tracks, is zijn keuze doorgaans minder gepolijst en gaat het hoofdzakelijk om onbekende soul-, funk- en discopareltjes. Vermeldenswaard zijn Gonna Get Your Love van Ray Frazier & The Shades Of Madness, Blind Man van LA Carnival, The Loving Sisters met hun Cosmic Consciousness en You Got The Floor door Arthur Adams. Jazzanova selecteerde voor hun deel overigens Catch A Leaf, het openingsnummer van het nieuwe album van Recloose dat werd uitgebracht op het door hen opgerichte Sonar Kollektiv. (www.southportweekender.co.uk) Recloose leerde het producersvak in Detroit onder de hoede van Carl Craig en deelt met hem een uitgesproken connaisseurschap wat betreft zwarte muziek. Dat etaleerde hij aanvankelijk in technotracks met een breed arsenaal aan invloeden zonder de nummers te verstikken door een onbeheerst horror vacui. De plaat Perfect Timing komt dan ook enigszins als een (positieve) verrassing: vanuit Nieuw-Zeeland brengt hij namelijk een potje uiterst muzikale, weldoordachte electric soul en funk in de lijn van George Clinton en Bootsy Collins. Hij deed daarvoor een beroep op een aantal uitstekende zangers en zangeressen. Het resultaat is een schitterend album dat niet ophoudt te boeien en wat ons betreft makkelijk een lade hoger mag dan pakweg Jamie Lidell. (www.recloose.com) Ook het Berlijnse duo Âme is verantwoordelijk voor enkele releases bij het voornoemde Sonar Kollektiv. Samen met hun kompanen van het label Innervisions zijn ze de exponenten voor wat men de Berlijnse deep houserenaissance is gaan noemen. Hun mix voor de Londense club Fabric illustreert dit middels zwoele, sexy, maar tevens rauwe en vooral diepe house. Nu al tijdloos wat ons betreft, mede dankzij schitterend housemateriaal zoals de Whignomy Brothers remix van Thats A Nice Way To Give Me Feedback door Minilogue of We Said Nothing van Matthew Styles. Dit wordt aangevuld met toevallig of niet heel wat politiek getinte vocale samples: de Moondog Monologue uit 1956 van de blinde, New Yorkse straatschuimer en zonderling Louis T. Moondog Hardin of American Poem van Those Guys. Afsluiten doet het tweetal met een dikke acht minuten klassieke überdance: Loop (Fuse Mix) door LFO vs. Fuse. Genoeg gezegd, denken we.