Het trio Iskra 1903, opgericht door trombonist Paul Rutherford, heeft in twee versies bestaan. Tussen 1970 en 1974 maakten Barry Guyon (bas) en Derek Bailey (gitaar) deel uit van het trio; deze bezetting is te horen op Goldsmiths uit de Emanem-catalogus. In de tweede periode, van 1977 tot 1995, heeft Bailey plaats gemaakt voor violist Philipp Wachsmann. Van die twee bezetting is vrij veel te vinden, maar Emanem komt met een interessante aanvulling: South On The Northern bevat twee niet eerder uitgebrachte optredens in Londen, uit 1988 en 1989. De concerten waren volledig geïmproviseerd; de titels van de stukken verwijzen naar de pubs waar de opnamen zijn gemaakt. Verrassend goed klinken ze, wat betreft geluidskwaliteit, gezien het feit dat de opnamen door Wachsmann schijnen te zijn gemaakt op cassettebandjes. Ook het samenspel van het drietal klinkt goed, en geen van drieën lijkt een moment van zwakte te vertonen. Makkelijk in het gehoor liggen ze niet, de vrije improvisaties, maar voor wie er zich voor openstelt is er veel te ontdekken en genieten. Rutherfords instrument treedt het meest op de voorgrond, wat wellicht al veel te maken heeft met de klankkleur. De inbreng is echter van alle drie even belangrijk. Vooral Rutherford en Wachsmann zingen, grommen, lamenteren samen. Gedrieën werken ze zich naar apotheoses, creëren ze rustpunten of scheppen onderlinge contrasten. De improvisaties gaan van kalmte naar stormachtig, zonder duidelijke lijnen te volgen, en toch verlopen alle ontwikkelingen vloeiend en logisch. Vooral in de passages met kalmer samenspel valt op hoe mooi het geluid van de instrumenten samengaat (inclusief de hier en daar toegepaste elektronica) en dat drums hier niet worden gemist. Vermoedelijk werkt het ontbreken van percussie zelfs als een voordeel, doordat de andere instrumenten een grote bewegingsvrijheid hebben. South On The Northern biedt 151 minuten boeiende landschappen.