Het debuut van The Japanese Girl uit Portugal krijgt een paar maanden na zijn oorspronkelijke release nu ook een kans buiten het Iberische schiereiland. Terecht, want het zou eigenlijk zonde zijn mocht deze plaat aan liefhebbers van psychedelisch getinte dronerock voorbijgaan. Helemaal op het einde van het jaar 2013 besluiten Bruno Sousa (zang, gitaar, omnichord, drumcomputer), Corinna Sousa (orgel, synthesizer, bas) en Emanuel Cunha (achtergrondzang, gitaar, drums, tamboerijn, handpercussie) hun adoratie voor een band als Spacemen 3 hun eigen muzikale invulling te geven. Ondertussen werd het trio door toevoeging van een echte drummer uitgebreid tot een kwartet, maar daar is op ‘Sonic-Shaped Life’ nog geen sprake van. De tien nummers baden in een dromerige sfeer, die afwisselt tussen donker en licht, maar aanhoudend trippy en hypnotiserend van aard is. De nummers bouwen in eerste instantie op psychedelische en droney gitaarmotiefjes, die worden omringd door allerlei, soms bizarre, geluiden uit een waaier aan instrumenten die de band onderscheiden van het gros van hun voorgangers en hun tijdsgenoten. Dat komt tevens doordat de Portugezen in quasi elk nummer pop en elektro binnensmokkelen, soms zelfs tot ware garagerock aan toe. Daardoor mikt The Japanese Girl niet alleen op het hoofd maar tevens op de benen van hen die niet kunnen stil staan. Afsluiter ‘Sadhu’ is er zo eentje, waarbij zelfs de meest verstokte houten klaas enige vorm van beweging niet zal kunnen tegen houden. De ietwat neuzelende zang die zich nooit opdringt, past daarbij perfect in het totaalplaatje.